«Γνωρίζω τα νέα και θα ήθελα να σταματήσουν», δήλωσε χθες το βράδυ ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για την αναμενόμενη χερσαία εισβολή του Ισραήλ στον νότιο Λίβανο. Ο Μπάιντεν γνώριζε ότι η εισβολή θα πραγματοποιηθεί, αλλά το ερώτημα παραμένει αν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ανακόψουν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Η παγκόσμια υπερδύναμη φαίνεται αδύναμη να προειδοποιήσει τον σύμμαχό της να σταματήσει τις επιχειρήσεις. Το μήνυμα των ΗΠΑ δεν είχε αντίκτυπο και φαίνεται ότι ο Νετανιάχου συνεχίζει απτόητος το επιθετικό σχέδιο του. Η στρατηγική της Ουάσινγκτον περιλαμβάνει μια συμφωνία με το Ισραήλ για τον περιορισμό της χερσαίας επιχείρησης στις συνοριακές περιοχές του νότιου Λιβάνου, όπως ανέφεραν αξιωματούχοι στο Axios.
Ο Νετανιάχου έχει θέσει μια σαφή γραμμή από το ξέσπασμα της σύγκρουσης στις 7 Οκτωβρίου: δεν πρόκειται να υπάρχουν εχθροί στα σύνορα. Αυτό σημαίνει ότι η Χεζμπολάχ θα πρέπει να απομακρυνθεί πάση θυσία, τουλάχιστον πέρα από τον ποταμό Λιτάνι. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έχει δεσμευτεί να εγκαταστήσει μια κατεχόμενη ζώνη στη συγκεκριμένη περιοχή.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν ότι οι Ισραηλινοί έχουν ιστορικό στην εκκίνηση υποτιθέμενα περιορισμένων επιχειρήσεων, οι οποίες καταλήγουν να διαρκούν χρόνια. Τώρα, το Ισραήλ έχει συγκεντρώσει στο Λίβανο 18 ταξιαρχίες, περίπου 80.000 στρατιώτες, κάτι που φανερώνει τις επιδιώξεις τους.
Στο επίκεντρο της στρατηγικής του Νετανιάχου είναι η αποδυνάμωση του Ιράν στην περιοχή. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι ο στόχος είναι η ανατροπή του ισλαμικού καθεστώτος στην Τεχεράνη, με την ελπίδα ότι έτσι οι Ιρανοί θα βιώσουν «ευημερία». Από την πλευρά τους, οι Αγιοταλλάχ φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη και γνωρίζουν ότι μια σύγκρουση με το Ισραήλ μπορεί να οδηγήσει σε στρατηγική ήττα.
Σημαντικό για την αμερικανική στρατηγική είναι η μείωση της επιρροής του Ιράν, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιθυμούν έναν κόσμο χωρίς ένα ισλαμιστικό Ιράν. Στη στρατηγική αυτή εντάσσεται και η πιθανότητα δημιουργίας διαδοχικών ιρανικών κρατιδίων, κάτι που ανησυχεί χώρες όπως η Τουρκία. Εάν το Ιράν αποκτήσει Κουρδικό κράτος, ο κίνδυνος για την Τουρκία να έχασε τον έλεγχο των δικών της κουρδικών περιοχών αυξάνεται δραματικά.
Ωστόσο, οι σουνιτικές αραβικές χώρες φαίνεται να μην αντιδρούν στις ενέργειες του Ισραήλ, καθώς υπάρχουν κοινά συμφέροντα στην αποδυνάμωση της σιιτικής επιρροής στην περιοχή. Το Ισραήλ στην πραγματικότητα ασκεί μια πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα πολλών αραβικών κρατών του Κόλπου, βοηθώντας τους να περιορίσουν τους σιίτες ισλαμιστές.
Πηγή: naftemporiki.gr
