Ένας φιλόδοξος και ικανός χρηματιστής, ο Τσαρλς Γουάιμαν Μορς, που γεννήθηκε το 1856 στο Μπαθ του Μέι, προερχόταν από οικογένεια επιτυχημένων επιχειρηματιών με ισχυρή επιρροή στην τοπική αγορά. Ο πατέρας του διαχειριζόταν τις ναυτιλιακές δραστηριότητες στον ποταμό Κένεμπεκ, κάτι που του προσέφερε τη δυνατότητα να αποκτήσει τις κατάλληλες γνώσεις και διασυνδέσεις. Ωστόσο, το όνομα του Μορς θα γραφόταν στην ιστορία με αρνητικές αποχρώσεις, καθώς η καριέρα του αποδείχθηκε καταστροφική για πολλούς.
Αφού ολοκλήρωσε σπουδές και ανέπτυξε σχέσεις στον κόσμο των χρημάτων, το 1897 βρέθηκε στη Wall Street. Έχοντας επιτύχει να δημιουργήσει την American Ice μέσω σειράς συγχωνεύσεων, η εταιρεία γρήγορα μετατράπηκε σε μονοπώλιο. Αρχικά, όμως, η σχετική επιτυχία της αποκάλυψε και τις αθέμιτες πρακτικές που την περιέβαλαν, καθώς, με κεφαλαιοποίηση που άγγιζε τα 60 εκατομμύρια δολάρια, συνδέθηκε με πολιτικά σκάνδαλα και διαφθορά.
Το 1900, όταν η American Ice ανακοίνωσε απότομη αύξηση στις τιμές του πάγου από 25 σε 60 σεντς ανά 100 λίβρες, προκλήθηκε δημόσια κατακραυγή. Η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε ότι πολλά μερίδια της εταιρείας βρίσκονταν στα χέρια πολιτικών παραγόντων, επισημαίνοντας έτσι τη διαφθορά που τη στήριζε. Ως αποτέλεσμα διεξήχθη δίκη και η εταιρεία τελικά κατέρρευσε, με τον Μορς να διατηρεί, όμως, την προσωπική του περιουσία που άγγιξε τα 25 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία επένδυσε σε διάφορους τομείς.
Μετά την κατάρρευση της American Ice, συνεργάστηκε με τον Ογκούστους Χέινς, γνωστό επενδυτή, και επιχείρησαν να χειραγωγήσουν την μετοχή της United Copper Company. Όταν η μετοχή ανήλθε από 37 στα 60 δολάρια, κατέρρευσε γρήγορα, γεγονός που προκάλεσε κρίση εμπιστοσύνης και μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων από τράπεζες. Αυτό οδήγησε στον Πανικό του 1907, μια σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση που επηρεάσε τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η κρίση έφτασε σε κομβικό σημείο στις 21 Οκτωβρίου 1907, όταν οι μετοχές κατέρρευσαν και οι καταθέτες σχημάτισαν ουρές έξω από την Knikerbocker Trust Company. Η κατάρρευση αυτής της εταιρείας προκάλεσε όχι μόνο τραπεζικές απώλειες αλλά και αυτοκτονίες ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν χάσει τις περιουσίες τους. Τελικά, η κρίση επιβλήθηκε και σε άλλες τράπεζες, απειλώντας ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η παρέμβαση του Τζέι Πι Μόργκαν, ιδρυτή της J.P. Morgan, έδωσε κάποια ανακούφιση στη κατάσταση, καθώς συγκέντρωσε άλλους τραπεζίτες για να ενισχύσουν το σύστημα. Αλλά οι επιπτώσεις είχαν ήδη απλωθεί σε όλα τα χρηματοοικονομικά κέντρα.
Η αντίθεση με την κρίση του 2008 είναι εντυπωσιακή, καθώς και οι δύο κρίσεις προήλθαν από το ίδιο πρόβλημα, τις μαζικές αναλήψεις καταθέσεων αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούσαν οι χρηματοπιστωτικοί φορείς εκτός του παραδοσιακού τραπεζικού κλάδου. Παρά τις διαφορές στο περιβάλλον, οι επιπτώσεις ήταν σημαντικές και προκάλεσαν κραδασμούς που ταρακούνησαν συθέμελα την οικονομία.
Πηγή: naftemporiki.gr
