Η γεωμηχανική αποτελεί έναν νέο τομέα που προτείνει διάφορες παρεμβάσεις στη φύση, με στόχο την αλλαγή των συνθηκών σε τοπικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Αν και αρχικά υπήρξε θετική ανταπόκριση για την εφαρμογή των μεθόδων γεωμηχανικής στην προσπάθεια περιορισμού ή ακόμα και αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής, τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχθεί πολλές ανησυχίες από την επιστημονική κοινότητα σχετικά με τις αρνητικές παρενέργειες αυτών των μεθόδων. Ειδικοί επισημαίνουν ότι οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές, ίσως ακόμη και μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες θετικές επιδράσεις.
Ειδικότερα, επιστήμονες από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό ExOIS, που ερευνά τη χρήση σιδήρου στους ωκεανούς, έχουν προτείνει ένα σχέδιο ρίψης σιδήρου στη θάλασσα για την αύξηση της παραγωγής φυτοπλαγκτόν. Το φυτοπλαγκτόν είναι ένα από τα πιο σημαντικά φυσικά φίλτρα του πλανήτη, καθώς έχει την ικανότητα να απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει την ετήσια ρίψη δύο εκατομμυρίων τόνων σιδήρου στο βορειοανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αύξηση του φυτοπλαγκτόν θα μπορούσε να απορροφήσει περίπου 50 δισ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα μέχρι το τέλος του αιώνα. Οι επιστήμονες του ExOIS εργάζονται ήδη για την ανάπτυξη ενός τύπου σιδήρου σε μορφή σκόνης που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αυτή την παρέμβαση, σε περίπτωση που το σχέδιο εγκριθεί.
Ωστόσο, αντίθετες φωνές προειδοποιούν ότι η ρίψη τόσο μεγάλων ποσοτήτων σιδήρου μπορεί να αλλάξει τη χημεία των υδάτων, καταστρέφοντας θρεπτικά στοιχεία που είναι κρίσιμα για πολλά θαλάσσια είδη και βλάπτοντας τη διατροφική αλυσίδα των θαλασσών. Οι εμπειρογνώμονες διατυπώνουν επίσης την ανησυχία ότι οι συνέπειες για τα θαλάσσια οικοσυστήματα θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές και να μην μπορούν να προβλεφθούν εκ των προτέρων.
Πηγή: naftemporiki.gr
