Έχουν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες σχετικά με τους λόγους πίσω από το κυνήγι μαγισσών, το οποίο διήρκεσε περίπου 200 χρόνια, κυρίως στην Ευρώπη κατά την περίοδο της Αναγέννησης και επεκτάθηκε στην Αμερική μέσω των ευρωπαίων αποίκων, κυρίως προτεσταντών. Ένα από τα πιο γνωστά περιστατικά είναι οι «Μάγισσες του Σάλεμ», όπου το 1692 οι κάτοικοι του χωριού Σάλεμ στη Μασαχουσέτη κατηγορήθηκαν και καταδικάσθηκαν λόγω υποψιών μαγείας.
Μία από τις πιο ισχυρές ερμηνείες έχει να κάνει με τη σημαντική επιρροή του έργου «Malleus Maleficarum» (Σφύρα Κακοποιών), που εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1487, ελάχιστα χρόνια μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας. Το βιβλίο αυτό, έργο των Δομινικανών ιεροεξεταστών Χάινριχ Κράμερ και Γιάκομπ Σπρένγκερ, λειτουργούσε ως εγχειρίδιο για τον εντοπισμό και την καταδίωξη μαγισσών και χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τη διάρκεια της υστερίας του κυνηγιού μαγισσών, η οποία κορυφώθηκε από τα μέσα του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα.
Μια ερευνητική ομάδα που δημοσίευσε στην επιθεώρηση «Theory and Society» επιβεβαίωσε αυτή τη θεωρία, υποδεικνύοντας την τυπογραφία ως παράγοντα που ευθυνόταν για την εξάπλωση αυτού του πανικού. Οι ερευνητές χαρτογράφησαν τις ημερομηνίες και τις περιοχές των δικών κατά μαγισσών στην Κεντρική Ευρώπη από το 1400 έως το 1679 και τις συνέκριναν με τις ημερομηνίες δημοσίευσης του Malleus Maleficarum. Διαπίστωσαν ότι οι πόλεις που βρίσκονταν πιο κοντά στις ημερομηνίες και τις περιοχές δημοσίευσης του βιβλίου παρουσίασαν υψηλότερη πιθανότητα για δίκες μαγισσών.
Το κυνήγι μαγισσών επηρέασε και την περίπτωση του Σάλεμ, όπου μια ομάδα κοριτσιών κατηγόρησε πολλούς κατοίκους για μαγεία, με συνέπεια περίπου 200 άτομα να κατηγορηθούν και 19 να καταδικαστούν σε θάνατο. Αυτές οι κατηγορίες τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ψευδείς, καθώς τα κορίτσια ομολόγησαν ότι είχαν πει ψέματα, οδηγώντας σε αθώωση ορισμένων από τους κατηγορούμενους αρκετά χρόνια αργότερα.
Πηγή: naftemporiki.gr
